تامین، تضمین و بهره وری وفاداری سیاسی در حاکمیت های توتالیتر (تجربه شوروی، چین و آلمان نازی)

هدف مقاله تلاش برای ارائه تبیینی جامعه‌شناختی از منابع، شیوه تضمین و پیامدهای وفاداری در حاکمیت‌های توتالیتر قرن بیستم (شوروی، چین و آلمان نازی) است. در مورد وفاداری به رویکرد فرهنگی، اجتماعی، سیاسی و اقتصادی پرداخته شده و استدلال‌های مربوط به هر کدام به شکل خلاصه طرح گردیده و چهارچوب نظری مورد استفاده تلفیقی از ترکیب رویکردهای مذکور بوده است.
روش مطالعه تطبیقی-تاریخی بوده و با استفاده از مقایسه موردهای خاص صورت گرفته است. نمونه‌ها به شکل هدف‌مند از بین نظام‌های توتالیتر قرن بیستم انتخاب گردیده‌اند، گردآوری داده‌ها از منابع دست‌دوم صورت گرفته و پس از روایت تاریخی مبتنی بر شاخصه‌های وفاداری در هر مورد، جدول مقایسه موردها ارائه شده و مورد تحلیل قرار گرفته است. اعتبار داده ها از طریق مراجعه به متون مختلف مربوط به هر مورد تامین شده است.
یافته‌ها نشان می دهد حاکمیت‌های توتالیتر تلاش کرده‌اند به شکل مشابه از زمینه‌های فرهنگی، اجتماعی، سیاسی و اقتصادی برای تأمین، تضمین و بهره‌برداری از وفاداری استفاده کنند و استفاده از این زمینه‌ها وجه اشتراک تمامی توتالیترها بوده است. لیکن این حاکمیت‌ها به شکل هوشمندانه‌ای به شیوه موقعیتی از فرمول‌های متفاوت در جوامع مختلف استفاده کرده‌اند. تفسیر هوشمندانه شرایط و استفاده عقلانی از شرایط مختلف هر جامعه برای کسب، تضمین و بهره‌برداری از وفاداری در نمونه‌های مورد مطالعه مشاهده می‌شود که در مقاله به تفصیل با استفاده از نمونه‌های تاریخی مورد اشاره واقع شده‌اند.