1- استادیار تاریخ دانشگاه لرستان ، sh.shahab@yahoo.com
2- دانشجوی دکتری تاریخ ایران بعد از اسلام، دانشگاه لرستان
3- استاد تاریخ دانشگاه لرستان، لرستان
4- دانشیار تاریخ دانشگاه لرستان
چکیده: (2004 مشاهده)
جایگاه اجتماعی نشاندهندۀ موقعیت فرد در ساختار اجتماعی است و در متون تاریخی عصر صفوی، اطلاعات مهمی درمورد جایگاه اجتماعی هنرمندان و ازجمله نگارگران ارائه شده است. علیرغم وابستگی کلی و عمومی مقولۀ هنر به دربار، نگارگران در این عصر بهلحاظ مقام و جایگاه اجتماعی، یکسان نبودند، بلکه مؤلفههای متعددی فراز و فرود جایگاه آنها را مشخص میکرد. هدف این مقاله تبیین نقش و جایگاه اجتماعی نگارگران عصر صفوی در متون تاریخی با تأکید بر تاریخنگاری سیاسی، تاریخنگاری هنر، تذکرهها و سفرنامههاست. این مقاله از نوع تاریخی و با عطف به مباحث جامعهشناسی تاریخی و تحلیل محتوا و روش پژوهش کتابخانهای و به شیوۀ توصیفی ـ تحلیلی انجام گرفته است. یافتههای پژوهش بیانگر آن است که در متون تاریخی این عصر، جایگاه، مقام و موقعیت نگارگران از مواردی چون: سیاستهای مذهبی، هنردوستی شاهان صفوی، رقابتهای سیاسی، استمرار خاندانهای هنری و تحرک اجتماعی به جانب همسایگان صفویان تأثیر پذیرفته است.
نوع مقاله:
مقالات علمی پژوهشی |
موضوع مقاله:
تاریخ انتشار: 1400/12/10