موضوع این پژوهش، تحلیل پایگاه اجتماعی نخبگان قدرت سیاسی در دولت هفتم تا دهم است. دستگاه نظری این پژوهش بر تئوری مارکس و بر رویکرد وبری در تحلیل پایگاه اجتماعی استوار است. روش تحقیق، تحلیل تطبیقی-توصیفی با استفاده از داده های اسنادی است. واحد مشاهده در این مطالعه اعضای کابینۀ دولت های هفتم تا دهم است. تعداد آنها 168 نفر بوده و از رؤسای جمهور، وزیران، معاونان و رؤسای دفتر رئیس جمهور تشکیل شده است. یافته ها نشان می دهد که95.8 درصد اعضای دولت مرد بوده اند. میانگین سنی اعضای دولت 48 سال بوده است. خاستگاه سکونتی 86.2 درصد اعضای دولت شهری است. تهران با 20.2 درصد، اصفهان با 13.1 درصد و یزد با 11 درصد در کل دولت ها بیشترین سهم از توزیع استانی اعضای دولت را داشته اند. به لحاظ پایگاه اکتسابی، 49.7 درصد اعضای دولت ها دارای تحصیلات دکتری و 29.9 درصد تحصیلات فوق لیسانس داشته اند. داده ها همچنین نشان می دهد اعضای دولت تجربۀ حضور در سطوح عالیِ مدیریت کشور را در پیشینۀ شغلی خود داشته اند. بر اساس داده ها، قشر دانشگاهی با 29.8 درصد، نظامی با 25 درصد و روحانی با 18.5 درصد در کابینه حضور داشته اند..
فهرست منابع
ازغندی، علیرضا (1376)، ناکارآمدی نخبگان سیاسی ایران بین دو انقلاب، تهران: شر قومس.
بشیریه، حسین(1392)، جامعه شناسی سیاسی: نقش نیروهای اجتماعی در زندگی سیاسی، تهران: نشر نی.
دام هوف، ویلیام (1351)، چه کسانی بر امریکا حکومت میکنند؟، پرویز علوی (مترجم)، تهران: موسسه مطبوعاتی فرخی.
رایت، اریک اُلین و دیگران(1395)، رویکردهایی به تحلیل طبقاتی، یوسف صفاری (مترجم)، تهران: نشر لاهیتا.
زونیس،ماروین (1387)، روانشناسی نخبگان سیاسی ایران، پرویز صالحی، سلیمان امین زاده و زهرا لبادی (مترجمان)، تهران: انتشارات چاپخش.
ساعی، علی (1377)، "بررسی طبقه اجتماعی نمایندگان مجلس شورای اسلامی"، مجله مدرس علوم انسانی، شماره 8.
سلطانی، احسان(1396)، " توزیع قدرت در دولت های ایران"، روزنامه شرق، سال چهاردهم، شماره 2895، ص 6.
شجیعی، زهرا (1383)، نخبگان سیاسی ایران: از انقلاب مشروطیت تا انقلاب اسلامی (نمایندگان مجلس شورای ملی)، جلد اول، چاپ دوم، تهران: انتشارات سخن.
شجیعی، زهرا (1372)، نخبگان سیاسی ایران: از انقلاب مشروطیت تا انقلاب اسلامی (نخستوزیران و وزیران در ایران)، جلد دوم، تهران: انتشارات سخن.
فاضلی بیرجندی، محمود (1393)، از مهدی بازرگان تا حسن روحانی، تهران: نشر پایان.
ممتاز، فریده (1383)، " معرفی مفهوم طبقه از دیدگاه بوردیو"، پژوهشنامه علوم انسانی دانشگاه شهید بهشتی، شماره 41 و 42.
میلز، سیرایت (1383)، نخبگان قدرت، حمید مولانا (مترجم)، انتشارات فرهنگ مکتوب.
ندیمی، زهرا (1390)، "تحرک شغلی مسئولان سیاسی ایران"، مسائل اجتماعی ایران، سال دوم، شماره 2، صص 185-215.
ندیمی، زهرا (1390)، "بررسی ساختار نخبگان سیاسی ایران و ساختار چرخش آن بعد از انقلاب"، رساله دکتری، دانشگاه شهید بهشتی.
Ambedkar, S. Nagendra (1992), “Political Elites: Theoretical Perspectives “, The Indian Journal of Political Science, Vol. 53, No. 2 (April - June, 1992), pp. 253-276, https://www.jstor.org
Vol. 53, No. 2 (April - June, 1992), pp. 253-276
Boroujerdi, Mehrzad & Rahimkhani, Kourosh (2018), Postrevolutionary Iran: A political Handbook, Syracuse University Press.
Buchta w. (2000), Who rules Iran- The structure of power in Islamic Republic, The Washington Institute for near east policy.
Domhoff, G. William (1967), Who rules America?, p. 1. ISBN 0-13-958363-7
Domhoff, G. William (2018), Who rules America?, https://whorulesamerica.ucsc.edu
ساعی,علی , حسن پور درودگر,زینب و باستانی,سوسن . (1399). تحلیل پایگاه اجتماعی نخبگان قدرت سیاسی: مطالعۀ موردی اعضای هیئت دولتهای هفتم تا دهم. جامعه شناسی تاریخی, 11(1), 105-132.
MLA
ساعی,علی , حسن پور درودگر,زینب , و باستانی,سوسن . "تحلیل پایگاه اجتماعی نخبگان قدرت سیاسی: مطالعۀ موردی اعضای هیئت دولتهای هفتم تا دهم", جامعه شناسی تاریخی, 11, 1, 1399, 105-132.
HARVARD
ساعی,علی,حسن پور درودگر,زینب,باستانی,سوسن. (1399). 'تحلیل پایگاه اجتماعی نخبگان قدرت سیاسی: مطالعۀ موردی اعضای هیئت دولتهای هفتم تا دهم', جامعه شناسی تاریخی, 11(1), pp. 105-132.
CHICAGO
علی ساعی, زینب حسن پور درودگر و سوسن باستانی, "تحلیل پایگاه اجتماعی نخبگان قدرت سیاسی: مطالعۀ موردی اعضای هیئت دولتهای هفتم تا دهم," جامعه شناسی تاریخی, 11 1 (1399): 105-132,
VANCOUVER
ساعی,علی,حسن پور درودگر,زینب,باستانی,سوسن. تحلیل پایگاه اجتماعی نخبگان قدرت سیاسی: مطالعۀ موردی اعضای هیئت دولتهای هفتم تا دهم. جامعه شناسی تاریخی, 1399; 11(1): 105-132.