جزئیات ساختار فرهنگی حکومت‌های منطقه‌ای در دوره اشکانی به عنوان بخشی از روند توسعه و تحول پادشاهی، سوای بدنه پادشاهی آن‌ها به ندرت مورد توجه قرار گرفته است. الیماییدها در جنوب‌غربی ایران امروز از حکومت‌های مؤثر در پادشاهی اشکانیان از برخی جنبه‌ها مورد مطالعه قرار گرفته‌اند. مذهب الیماییدها از جمله مباحثی است که برخی پراکنده به آن پرداخته‌اند. دیدگاه‌ها در این خصوص بسیار متنوع و گاه متناقض است. در این مقاله ابتدا موقعیت جغرافیایی الیماییدها ارزیابی و مطرح شده و سپس به طرح مسئله پرداخته و دیدگاه‌های مختلفی که در مورد دین آن‌ها ابراز شده جهت بیان مسئله و پیشینه مطالعاتی آورده می‌شود. آن‌گاه به بررسی برخی از نقوش برجسته و شواهد باستان‌شناختی عمدتاً جدید الیماییدها پرداخته می‌شود که در حقیقت به دلیل ارتباط بیشتر با موضوع مقاله از این جامعه آماری، نقوش برجسته و آثار الیماییدها تفکیک شده‌اند. در انتها این مواد تحلیل شده و احتمال گسترش دین زرتشتی در پایان دوره اشکانی در برخی از نقاط سرزمین الیمایید ارزیابی می‌گردد.
Alizadeh (1985). Elymaean occupation of lower Khuzestan during the Seleucid and Parthian Periods: a proposal, Iranica Antiqua 20, pp.175-195.
Ghirshman, R (1976). Terrasses sacrees de bard-e nechandeh et masjid-I solaiman, 2vol, MADI, paris; Vol. 1.
Haerinck, E. (1983). La Ceramique en Iran pendant la Periode Parthe. Iranica Antiqua; Supplement 2.
Hansman, J. (1985). The great gods of elymais; in: H.W. bailey et al; papers in Honour of Professor Mary Boyce; vol.1; Acta Iranica 24; Leiden: 229- 46.
Hansman, J. (1998). ‘Elymais’, Encyclopedia Iranica, Vol. VIIi, Fasc.4, pp: 373-376.
Huff, Dietrich (1988). Zum problem Zoroastrischer Grabanlagen in Fars, AMI, No 21, pp. 145- 176.
Marcus R. (1943). Josephus, (LCL, in 9 volume), Jewish Antiquities, Cambridge, mass.
Paton, W.R. (1925). Polybius- the Histories () LCL, in 6 volumes, Cambridge.
Watson.J.S. (1882). Justin, Cornelius Nepos and Eutropius, London.
