رابطه عمل در حوزۀ عمومی و میزان تجربۀ حسّ شرم به‌مثابۀ اخلاق اجتماعی در دانشجویان

حوزه عمومی و اخلاق اجتماعی، دو محور بحث در جامعه‌شناسی است. فرضیه اصلی پژوهش این است که عمل در حوزه عمومی عاملی تأثیرگذار بر افزایش میزان تجربه حسّ شرم به‌مثابه اخلاق اجتماعی است. در بررسی رابطه این دو، از نظریه حوزه عمومی هانا آرنت و ارزیابی بازتابی موریس روزنبرگ استفاده شده است. مدل درنظر گرفته‌شده در این پژوهش شامل متغیرهای آزادی‌باوری، کثرت‌گرایی، خودافشاگری خصوصی و خودافشاگری عمومی است که به‌عنوان متغیرهای تأثیرگذار بر میزان تجربه حسّ شرم به‌مثابه اخلاق اجتماعی دخالت داده شده است. جامعه آماری پژوهش شامل دانشجویان دوره‌های کارشناسی، کارشناسی ارشد و دکتری دانشگاه تهران در نیم‌سال دوم 88-89 است. چهارصد نفر از این دانشجویان به ‌روش نمونه‌گیری سهمیه‌ای با حجم متناسب برای پاسخ‌گویی انتخاب شده‌اند. داده‌های پژوهش با استفاده از روش پیمایش و پرسش‌نامه جمع‌آوری شده است. نتایج تحلیل‌های آماری نشان می‌دهد متغیرهای خودافشاگری عمومی، آزادی‌باوری، کثرت‌گرایی و متغیرهای زمینه‌ایِ جنسیت و مقطع تحصیلی بر میزان تجربه حسّ شرم تأثیر معنادار دارند؛ ولی تأثیر متغیر خودافشاگری خصوصی به‌ لحاظ آماری مورد تأیید قرار نگرفت.