1- پژوهشکده علوم باستان شناسی و گروه باستان شناسی، دانشگاه سیستان و بلوچستان ، mehdi.mortazavi@lihu.usb.ac.ir
2- دانشگاه شهید چمران اهواز
چکیده: (4304 مشاهده)
بر اساس مطالعات انجامگرفته توسط باستانشناسان غربی در دشتهای ایران از جمله حوزه درودزن و شاهآباد، برای روستاهای هستهای در هر هکتار بین 100 تا 150 نفر جمعیت تخمین زدهاند. این تخمین جمعیت بیشتر مربوط به دشتهای رسوبی نسبتاً بزرگ با شیوه معیشتی کشاورزی و دامداری است. به نظر میرسد که در مناطق مرتفع کوهستانی که دارای شیوه معیشت دامداری و گلهداری(کوچنشینی) است، این وضعیت کمی متفاوت باشد. بر این اساس بخش لاران، با هدف تخمین و برآورد تغییرات جمعیت در درازمدت در یک منطقه کوهستانی که دارای شیوه معیشتی کوچنشینی و دامداری است انتخاب گردید. سپس با روش توصیفی- تحلیلی و روشهای آماری همچون بهرهگیری از نرمافزار SPSS سعی شد تا به درک درستی از برآورد و تغییرات جمعیت در درازمدت نائل گردید. در برآورد جمعیت، علاوه بر استفاده از سرشماری روستاهای سال 1391 منطقه، از فعالیتهای میدانی و قومباستانشناسی مانند مطالعه تمام عشایر منطقه که 21 وارگه بودند، نیز بهره گرفته شده است. در نهایت مشخص گردید که برای هر نفر در خانههای روستایی این منطقه 6/5 و در بین کمپهای عشایر 5/6 مترمربع فضای نشیمن وجود دارد. در واقع مجموع فضای خانههای روستایی و فضاهای اطراف آنکه متعلق به روستا بوده است مورد محاسبه قرار گرفت که در نهایت در هر هکتار 51 نفر جمعیت وجود دارند، این میانگین در کمپهای عشایر نزدیک به خانههای روستایی با میانگین 27 نفر در هر هکتار است. سپس جمعیت پیشازتاریخ بخش لاران ابتدا در سطح کوچکمقیاس یا محوطهای و بزرگمقیاس یا منطقهای تخمین زده شد.
نوع مقاله:
پژوهشی اصیل |
موضوع مقاله:
تاریخ انتشار: 1398/12/22