جستجو در:
دوره 7، شماره 2 - ( 1394 )
جلد 7 شماره 2 صفحات 147-115 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
salehabadi E. Imbalance in the Policy of Repression and Compromise and the Collapse of the Shah's Regime Repression Apparatus. JHS 2015; 7 (2) :115-147
URL: http://jhs.modares.ac.ir/article-25-4112-fa.html
URL: http://jhs.modares.ac.ir/article-25-4112-fa.html
صالح آبادی ابراهیم. ناهماهنگی در سیاست سرکوب و سازش و فروپاشی دستگاه سرکوب رژیم شاه. جامعه‌شناسی تاریخی. 1394; 7 (2) :115-147
استادیار، گروه علوم اجتماعی، دانشگاه پیام نور، اسفراین، خراسان شمالی، ایران
چکیده: (8853 مشاهده)
انقلاب اسلامی ایران در سال 1357ش در شرایطی به پیروزی رسید که در کشور حکومت چندگانه ایجاد شده بود و گروههای مختلفی میتوانستند حکومت جامعه را به‌دست گیرند. ارتش شاهنشاهی یکی از گروههایی بود که فرصت تسلط بر اوضاع متشنج آن زمان را داشت؛ ولی آنچه رخ داد، اعلان بی‌طرفی آن در کشمکش‌های انقلابی بود. یکی از عوامل شکست ارتش پهلوی، ناهماهنگی در سیاست سرکوب و سازش بود که در چگونگی مقابله و مبارزۀ آن‌ها با انقلابیون نمودار شد. به‌نظر نویسنده، چینش و ترکیب سیاست سرکوب و سازش در مواجهه با انقلابیون زمینۀ فروپاشی دستگاه سرکوب را فراهم کرد. ناهماهنگی در سیاست سرکوب و سازش از یک سو موجب شد زندانیان سیاسی آزاد شوند؛ درنتیجۀ چنین روشی رژیم نتوانست در مرحلۀ بعدی انقلابیون را دست‌گیر کند؛ از سوی دیگر سازش‌های دولت‌های اخیر شاه (شریف امامی و بختیار) به بازداشت نیروهای سرکوبگر و حتی انحلال ساواک (3 بهمن 1357) منجر شد که درنهایت، موجب اختلاف در صفوف فرمان‌دهان ارتش برای کنترل و سرکوب انقلابیون و به‌هم خوردن تعادل نیروها به نفع انقلابیون شد.
واژه‌های کلیدی: واژه‌های کلیدی: ناهماهنگی در سیاست سرکوب و سازش، اعلان بی‌طرفی ارتش، ضعف دستگاه سرکوب، انقلاب ایران
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |