1- استاد گروه تاریخ ایران بعد از اسلام، دانشگاه اصفهان ، f.allahyari@ltr.ui.ac.ir
2- دانشجوی دکتری گروه تاریخ ایران بعد از اسلام دانشگاه اصفهان
3- استاد گروه تاریخ ایران بعد از اسلام، دانشگاه اصفهان
چکیده: (2657 مشاهده)
چکیده
جنبش های اجتماعی بحثی اساسی در نظریه های انقلاب هستند که به واسطۀ اهمیت نظریه های مختلف کوشیده اند آنها را توضیح دهند. یکی از مهمترین این نظریه ها نظریۀ محرومیت نسبی است. لشکر بنی عباس با شعارهای برابری خواهانه سطح انتظارات ارزشی طبقات اجتماعی را بالا برد، این درحالی بود که سطح توانایی ارزشی مردم تغییر چندانی پیدا نکرد و مردم دچار سرخوردگی و محرومیت نسبی شدند. متغیرهای مهمی ازجمله ارزشهای اقتصادی، دینی، منزلتی و مشارکتی موجب گسترش حجم این جنبش ها شد. حجم جنبش ها نیز بر کنترل نیروی اجبار توسط حکومت و مخالفان تأثیر گذاشت و سرانجام جنبش ها را رقم زد. مقالۀ حاضر می کوشد با تمرکز بر نحوۀ شکل گیری و علل جنبش های برازبنده، سنباد، اسحاق ترک، استادسیس، المقنع و بابک خرمدین و با بهره گیری از روش تحلیل تاریخی و جامعه شناسی و بررسی محتوای آثار تاریخی و جامعه شناسی، در پرتو نظریۀ محرومیت نسبی، به بررسی شکلگیری و علل این جنبش ها بپردازد.
نوع مقاله:
پژوهشی اصیل |
موضوع مقاله:
تاریخ انتشار: 1399/12/4