1- ، h_aghajari@yahoo.com
چکیده: (8511 مشاهده)
چکیده
ادبیات پژوهشی و تاریخی موجود درباره انقلاب مشروطه مشتمل بر حجم عظیمی از منابع تاریخی است که در قالب گفتارهای مختلف تاریخنگاری، جامعهشناختی و... تولید گشتهاند. هر کدام از آثار یادشده کلیت و یا بخشی از کلیت رخداد مشروطه را مورد توجه قرار دادهاند. بخش مهمی از گامهای عملی مشروطهخواهان در راستای تکوین دولتسازی نوین ایران برداشته شد، اما این پروسه در جریان دوره اول مشروطیت در خلال سالهای 1285- 1299ه.ش با ناکامی روبهرو شد. این ناکامی از یک سو به دلیل عدم موفقیت مشروطهخواهان در ایجاد مجلس و قوه مجریه مستقل و از سوی دیگر ناتوانی در کنترل منظومه قدرت، یعنی هسته مرکزی سلطنت و نیروهای پیرامونی ایلات و قبایل بود. عدم موفقیت مشروطهخواهان در ایجاد دولت مدرن بسترساز بازتولید تحرکات منطقهای ایلات و قبایل در این دوره شد. حرکت سمکو در چنین فضایی ظاهر شد. هرچند حرکت سمکو متأثر از فضای فکری حاکم بر مشروطیت و ضد مشروطیت در این دوره نبود، بلکه در سطح رهبری متکی بر آرمانهای سیاسی- قومی و در سطح عملکردی متکی بر دینامیسم قبیلهای بود، اما فضای آنومی سیاسی پس از مشروطه زمینهساز شکل گیری قدرتمندی حرکت وی در خلال سالهای پس از مشروطه بود. در این مقاله نگارندگان ارتباط رخداد مشروطه و پی آیندهای آن با حرکت سمکو را مورد وارسی قرار دادهاند. نگارندگان در این مقاله مبنای کار خود را براساس دو فرض معین کردهاند. فرض نخست این است که رخداد مشروطه از منظر پروژه دولت- ملتسازی ناتمام و ناقص بود. فرض دیگر این است که حرکت سمکو بر بسترهای این انقلاب ناتمام توانست تطور یابد.
نوع مقاله:
پژوهشی اصیل |
موضوع مقاله:
تاریخ انتشار: 1398/4/22