A Comparative Study of the Formation Some kind of public opinion in the Safavid Period

Document Type : Original Research

Authors
Alireza Karimi 1
Maghsod Ali Sadeghi 2
Ali Manoochehri 3
1 Associate Professor of the History Department of Tabriz University
2 Associate Professor of the History Department of Tarbiat Modares University
3 Tabriz university
Abstract
The public opinion is a modern conception of the Enlightenment and beyond. this concept, although in its current sense, it was not until the Enlightenment and is not subject to scientific research, but before that also existed and has multifaceted applications. The Prevalence of this conception and its subsequent scientific review arise from the core of Western societies in the 18 and 19 centuries. And its application to the Iranian society in the 15th and 16th centuries may be far from reality and contrary to the conditions of that period of Iranian historical life But with a little reflection on this concept Along with its meaning and application in the life of European Societies It can be seen in the preceding Iranian history, including Iran during the Safavid era. After the power of Shah Ismail, one can see signs of social political cohesion such as the formation of central power and national identity based on religious ideology in Iran Which can be called the basic principles of the formation of public opinion. This article is intended to mean public opinion, the public domain or people living in the community. This research is based on a descriptive-analytical method based on library resources . From the point of view of this research, Safavid rule was formed in the realm of social life called the public sphere or people, in which the context of the emergence and formation of a kind of public opinion was provided

Keywords

Subjects

اصفهانی، محمدمعصوم بن خواجگی(1368)، خلاصه السیر؛ تاریخ روزگار شاه صفی صفوی، تهران، علمی
پتروشفسکی،ای.پ؛ی آبلیایف،(1356)، سه مقاله درباره بردگی، ترجمه سیروس ایزدی، تهران، امیرکبیر.
پرایس، وینسنت(1393)، افکار عمومی، انتشارات کارگزار روابط عمومی.
تاورنیه،ژان باتیست(1382)، سفرنامه تاورنیه، ترجمه حمید ارباب شیرانی، تهران، انتشارات نیلوفر.
شاردن، ژان(1372)، سفرنامه شاردن، ترجمه اقبال یغمائی، تهران، انتشارات توس.
شرلی، آنتونی(1387)، سفرنامه برادران شرلی‌، تصحیح علی دهباشی، تهران، نگاه.
دلاواله، پیترو(1384)، سفرنامه پیترو دلاواله، تهران، شرکت انتشارات علمی فرهنگی .
ذ.
رفیق سکری(1370)، افکار عمومی، تبلیغ و آوازه‌گری، ترجمه حسین کرمی، تهران، نشر همراه.
روملو، حسن بیگ(1384)، احسن التواریخ، ج 2، به تصحیح و تحشیه عبدالحسین نوایی، تهران، انتشارات اساطیر.
فخرالزمانی قزوینی، ملاعبدالنبی(1363)، تذکره میخانه، به کوشش احمد گلچین معانی، تهران، اقبال.
فیگوئروا، دن گارسیا دسیلوا(1363)، سفرنامه دن گارسی دسیلوا فیگوئروا سفیر اسپانیا در دربار شاه عباس اول، ترجمه غلامرضا سمیعی، تهران، نشر نو.
فلور، ویلم(1394)، تاریخچه مالی- مالیاتی ایران از صفویه تا پایان قاجاریه، ترجمه مرتضی کاظمی یزدی، تهران، تاریخ ایران. فومنی گیلانی، عبدالفتاح(1349)، تاریخ گیلان در وقایع سال های 923-1038 ه.ق ،تصحیح و تحشیه منوچهر ستوده، تهران، بنیاد فرهنگ ایران.
کمپفر، انگلبرت(1363)، سفرنامه کمپفر به ایران، تهران، انتشارات خوارزمی.
لازار، ژودیت(1380)، افکار عمومی، ترجمه مرتضی کتبی، تهران، نشر نی.
لمبتون، ا.ک.س(1362)، مالک و زارع در ایران، ترجمه منوچهر امیری، تهران، انتشارات علمی و فرهنگی.
محقق سبزواری،محمدباقر( 1377)، روضه الانوار عباسی(در اخلاق و شیوه کشورداری) ،تهران، آینه میراث.
منشی قمی، احمد بن حسین(1383)، خلاصه التواریخ، به کوشش احسان اشراقی، تهران، مؤسسه انتشارات و چاپ دانشگاه تهران.

هابرماس، یورگن(1385)، دگرگونی ساختار حوزه عمومی؛کاوشی در باب جامعه بورژوایی، ترجمه جمال محمدی، چاپ چهارم، تهران، افکار.
historical sociology
Volume 11, Issue 2
March 2021
Pages 253-274