دوره 8، شماره 2 - ( 1395 )                   جلد 8 شماره 2 صفحات 19-1 | برگشت به فهرست نسخه ها

XML English Abstract Print


1- دکترای تاریخ ایران معاصر، پژوهشگر اندیشکده مطالعات راهبردی کریمه، شیراز، ایران
2- پژوهشگر پژوهشکده مطالعات منطقه ای پژوهشگاه المصطفی(ص) جامعه المصطفی العالمیه
چکیده:   (10882 مشاهده)
هر چند مسلک شیخیه از نظر اعتقادی هیچ‌گونه ارتباطی با بابیت و بهائیت ندارد، ولی ارائه عقاید و آموزه‌هایی متفاوت و خارج از چهارچوب‌های مقبول شیعی زمینه و بستر لازم فکری و فرهنگی را برای ادعاهای دروغین سید ‌علی‌‌‌محمد ‌شیرازی فراهم کرد. سید ‌علی‌‌محمد بر مذهب شیخ احسائی بود و بنیان بسیاری از دعاوی اولیه خویش را بر آموزه‌های شیخیه نهاده است. شیخ احسائی از شاگردان سید ‌کاظم رشتی رهبر وقت مسلک شیخیه بود. با توجه به اهمیت دعاوی این دو تن، میرزا حسینعلی نوری ملقب به بهاءاله نیز برای شکل‌گیری هسته اولیه نهضت بابیت، شیخ احمد احسائی و سید ‌کاظم رشتی را «نورین نیرین» لقب می‌دهد و آن‌ها را مبشران ظهور خود و باب می‌خواند و نخستین گروندگان به بابیه همه از پیروان و طرف‌داران شیخیه به‌شمار می‌رفتند.
در طی شش سال ادعاهای باب تا اعدام او در ایران شاهد وقایعی مانند شورش قلعه طبرسی و فتنه‌های زنجان و نیریز هستیم که عاقبت حکومت قاجار را مجاب به اعدام باب و مجازات بابیان می‌کند. این فرقه در ایران و در برخی دیگر از نقاط جهان از زمان قاجر تا کنون ریشه دوانیده است. فرقه بهائیت با بهاءاله تأسیس و توسط عبدالبهاء و شوقی‌افندی توسعه و ترمیم یافت. فرقه بهائیت با وجود برخی شعارهای آرمان‌گرایانه در عمل بسیار ناشیانه و سرکوب‌گرایانه عمل می‌کنند و تمام اعضا مانند یک فرقه در خدمت سرکردگان و تحت امر آن‌ها هستند.
 
واژه‌های کلیدی: فرقه، بهائیت، ایران، دین اسلام، مهدویت
متن کامل [PDF 230 kb]   (3155 دریافت)    
نوع مقاله: مقاله مستقل | موضوع مقاله: تاریخ
انتشار: 1395/7/1

بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.