جستجو در:
دوره 7، شماره 3 - ( 1394 )
جلد 7 شماره 3 صفحات 73-51 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Qaderi A, Aghajari S H, Farastkhah M, Goljan M. Analysis Ghamidi Political Discourse in transition from Maududi: Religion State or Religion Society. JHS 2016; 7 (3) :51-73
URL: http://jhs.modares.ac.ir/article-25-4788-fa.html
URL: http://jhs.modares.ac.ir/article-25-4788-fa.html
قادری عبدالواحد، آقاجری سیّد هاشم، فراستخواه مقصود، گلجان مهدی. تحلیل گفتمان سیاسی غامدی در گذر از مودودی: دولت دینی یا جامعۀ مذهبی. جامعه‌شناسی تاریخی. 1394; 7 (3) :51-73
1- دانشجوی دکتری تاریخ اسلام، دانشگاه تربیت مدرس، تهران، ایران
2- استادیار، گروه تاریخ دانشگاه تربیت مدرس، تهران، ایران
3- دانشیار، موسسه پژوهش و برنامه ریزی آموزش عالی، تهران، ایران
2- استادیار، گروه تاریخ دانشگاه تربیت مدرس، تهران، ایران
3- دانشیار، موسسه پژوهش و برنامه ریزی آموزش عالی، تهران، ایران
چکیده: (9445 مشاهده)
تضاد میان طبقات مذهبی و سکولار درمورد دولت اسلامی شروع شد. نقش اسلام در حکومت چیست؟ در پاسخ به آن متفکران مسلمان دو جواب مطرح کردند: نخست، گروهی که اسلام را مساوی با دولت می‌دانستند. دوم، گروهی که ازنظر آن‌ها حکومت در اسلام، تنها یک بُعد بوده و ابعاد دیگر اسلام نسبت به آن بُعد سیاسی مهم‌تر است. غامدی با عبور از رویکرد اول که در آرا و نظرات مودودی نمود داشت و مودودی سخن‌گوی اصلی آن بود، تفسیر خود از اسلام، قرآن و سنت را بررویکرد دوم قرار داد. از نگاه غامدی، ایجاد یک جامعۀ اسلامی، مقدم بر دولت اسلامی است. چنین جامعهای ازطریق انقلاب اسلامی میسّر است و انقلاب راه را برای یک دولت اسلامی فراهم خواهد کرد. این دولت اسلامی از سه‌گروه تشکیل شده است: مسلمانان، معاهدین و ذمّیان. چنین دولتی مبتنی بر پلورالیسم در مذهب و سیاست است.
واژه‌های کلیدی: واژگان کلیدی: اسلام سیاسی، اسلام اجتماعی- اخلاقی، خلافت، انقلاب اسلامی، جامعۀ اسلامی، دولت اسلامی
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |