جستجو در:
دوره 3، شماره 1 - ( 1390 )
جلد 3 شماره 1 صفحات 22-3 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Rajabloo A, Tahmasebi Z. The Development Excursion of Socian Stratification of Urban Society in Two Decades of the Islamic Republic of Iran (1980s-1990s). JHS 2011; 3 (1) :3-22
URL: http://jhs.modares.ac.ir/article-25-11625-fa.html
URL: http://jhs.modares.ac.ir/article-25-11625-fa.html
رجبلو علی، طهماسبی زهرا. ساختار قشربندی اجتماعی جامعۀ شهری ایران در دو دهۀ اول نظام جمهوری اسلامی ایران (1360 و 1370). جامعه‌شناسی تاریخی. 1390; 3 (1) :3-22
1- استادیارگروه جامعه شناسی - دانشگاه الزهراء
2- کارشناس ارشد دانشگاه الزهرا
2- کارشناس ارشد دانشگاه الزهرا
چکیده: (10640 مشاهده)
در این مقاله با استفاده از رهیافت وبر، ساختار قشربندی جامعۀ شهری ایران در نظام جمهوری اسلامی در دهۀ 1360 و 1370 بررسی شده است. بر مبنای این رهیافت، تحلیل ساختار قشربندی بر اساس این سه بعد است: بهره‌مندی از ابزارهای فعالیت اقتصادی، داشتن مهارت و صلاحیت، استفاده از فرصت‌های زندگی. روش اجرای تحقیق، تاریخی است و منابع داده‌های آن، آمار سرشماری ده‌سالۀ نفوس و مسکن ایران در سال‌های 1365و 1375 بوده که از سوی مرکز آمار ایران جمع‌آوری شده است.
نتایج پژوهش نشان می‌دهد با وجود برنامه‌های توسعه در پس از انقلاب به‌ویژه در دهۀ دوم، در بین قشر کارفرمایان همچنان مناسبات سنتی چیرگی داشته و کارکنان مستقل این قشر سنتی متوسط در بعد از انقلاب رشد زیادی کرده است. قشرهای متوسط نیز به‌ویژه در بخش دولتی، درنتیجۀ سیاست‌های گسترش طبقات متوسط دولتی، به‌خوبی رشد کرده‌اند تا چرخ‌های توسعۀ دولتی را بچرخانند. اما در بخش خصوصی- که بیشتر کارگران و کارمندان دون‌پایه در این بخش مشغول به فعالیت بودند- رشد نزولی داشته‌اند.
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |